Puppenhaus. Kuracja

TR WARSZAWA

Autor: Magda Fertacz
Reżyseria: Jędrzej Piaskowski
Scenografia, reżyseria świateł: Aleksandr Prowaliński
Wideo: Marta Nawrot
Kostiumy: Hanka Podraza
Muzyka: Jan Tomza – Osiecki
Choreografia: Mikołaj Karczewski

Premiera: 6 kwietnia 2017

Występują: Justyna Wasilewska, Agnieszka Żulewska, Lech Łotocki, Sebastian Pawlak

Punktem wyjścia do poszukiwań jest sztuka serbskiego dramatopisarza Djordje Lebovića Lalka z łóżka nr 21, dotykająca moralnej oceny kobiet – więźniarek Auschwitz, które pracowały jako prostytutki w obozowym domu publicznym. Materiałem do scenariusza są m.in. losy Marii Malickiej, wybitnej przedwojennej aktorki warszawskiej, dla której zbudowano scenę przy Marszałkowskiej 8. Artystkę, oskarżoną o kolaborację z Niemcami podczas okupacji, po wojnie objęto zakazem występowania w Warszawie. Inspiracją dla spektaklu jest również postać Arletty, właściwie Léonie Bathiat, słynnej aktorki francuskiego kina i teatru lat 30. i 40., w czasie wojny utrzymującej bliskie relacje z Niemcami, po wojnie skazanej na więzienie, a następnie kontynuującej karierę narodowej gwiazdy, historia Deutsches Filmtheater, działającego w budynku Teatru Rozmaitości podczas okupacji, oraz historia Mon Café, kawiarni mieszczącej się przed i w trakcie II wojny światowej w Alejach Jerozolimskich, będącej popularnym miejscem spotkań warszawskiego środowiska homoseksualnego.

Konstruując teatralną fantazję na temat wojennej historii, twórcy zadają szereg pytań dotyczących stygmatyzacji, karania i oceny ludzi, którzy z różnych powodów podczas okupacji uciekali od heroizmu, obowiązku walki oraz poświęcenia życia dla ojczyzny. W jaki sposób konstruowana jest pamięć historyczna i moralna ocena postaw z przeszłości? Jakie są granice interpretacji i fantazjowania na temat historii, w którą wpisane są trauma i heroizm? Jak wyleczyć zbiorową pamięć?

fot. Magda Hueckel

W „Puppenhaus. Kuracji” świat nie jest czarno – biały. Nie jest też biało – czerwony. Bywa różowy – może nawet tęczowy. Niech będzie taki, jaki chce, bo prywatne i historyczne narracje, w obowiązującym układzie politycznym podlegające postępującej cenzurze, zostają w spektaklu Piaskowskiego i Fertacz uwolnione.

Anka Herbut, Dwutygodnik.com

Makabryczno – komiczna rewia o traumie. (…) Spektakl Piaskowskiego działa tym skuteczniej, im bardziej pracuje na fantazji, a nie na bezpośrednich odniesieniach do historycznych sytuacji.

Witold Mrozek, Gazeta Wyborcza

czas trwania: 90 minut bez przerwy

______________________________________________________________________________

16 maja 2018, środa | godz. 19.30
Scena YMCA, ul. Żeromskiego 26, Gdynia